Verslag Diepe Hel Holterbergloop – 10 km – 29 oktober 2023
Een week of 5 geleden tijdens de laatste km’s van mijn zondagse hardlooprondje dacht ik: ik ga me inschrijven voor de Diepe Hel Holterbergloop. Henk heeft hem al een aantal keer gelopen, vindt het een leuke wedstrijd en zag het ook wel zitten dat ik mijn hardloopkunsten daar eens ging vertonen. Dus ik heb me aangemeld voor de 10 km!
Maar de afgelopen 2 weken sloeg de twijfel toe: ik liep bagger, een stuk langzamer dan de weken ervoor en volledig pap in de benen na ong. 5 km. Dan maar voor de sfeer gaan en me niet laten leiden door de klok, zei ik tegen mezelf. En zo geschiedde.
Vandaag toog een groep van 13 lopers richting Nijverdal; 5 deelnemers op de 10 km: Martin, Wilfred, Henk, Annet en ik. Voor de halve marathon gingen Harry, Frans, Esther, Geert, Jack, Rolf, Ismail en Astrid de uitdaging aan. We hadden prima weer; ong. 14 graden, wat zon en bewolking, maar wel met een straffe zuidwestenwind. Gelukkig stond deze gunstig zodat de 10 km lopers de tweede helft van het parcours de wind in de rug hadden.
Om half 2 klonk het startschot. Met de nodige opzwepende muziek en veel toeschouwers in Nijverdal, maar ook daarbuiten die ons flink aanmoedigden.
Voor mij was het de eerste keer dat ik deze uitdaging aan ging. Ik had er natuurlijk al veel over gehoord van Henk, dus ik had enig idee wat me te wachten stond. De eerste 1,5 km gingen toch weer te snel voor mij, als vanzelf ging ik met het tempo van de meute mee; had ik dan toch niet beter achter in het startvak kunnen starten? dacht ik nog. Als dat me in de 2e helft van de wedstrijd maar niet op gaat breken schoot het door mijn gedachten. Toch liep ik wel lekker; fijne ademhaling en cadans ondanks dat het parcours al vrij snel “bergop” ging. Ik werd links en rechts ingehaald en op enig moment dacht ik zelfs dat ik ergens achteraan bungelde (wat niet zo was bleek later). Ik besloot om me niet te laten verleiden een sneller tempo te gaan lopen en mee te gaan met de meute. Omdat het lopen de afgelopen weken niet lekker ging, vond ik het belangrijker om een fijne 10 km te lopen dan een tijd neer te zetten.
Na ongeveer 3 km kreeg ik het gevoel dat ik een fijn ritme te pakken had; hoewel het parcours op en neer ging viel het me erg mee. Nog maar 2 km en we gaan voor de wind, dacht ik nog. Inmiddels bleek dat een aantal lopers toch te snel vertrokken was: ik kon ze inhalen of ze waren aan het wandelen. Toch fijn dat ik mijn eigen plan heb gevolgd. De wind viel me alleszins mee, ook bergop had ik daar weinig hinder van. Na ruim 4 km kwam Henk me alweer tegemoet; niet ver daarachter Wilfred en Martin en Annet bleek toen nog vlak voor mij te lopen. Mijn zelfvertrouwen nam toe; ik vernam weinig vermoeidheid en ook de benen lieten mij nog steeds lekker lopen. Voor ik het wist kwam het keerpunt in zicht; het voelde niet dat ik er al 5 km op had zitten. Na het keerpunt had ik steeds lopers voor me waar ik me op kon richten en naartoe kon lopen. Een aantal km’s heb ik achter 2 dames kunnen aansluiten. Eén van de twee kende het parcours goed en benoemde steeds wanneer het parcours weer ging stijgen en waar nog een lastig en venijnig stukje zat. Dat was erg prettig; ik kon mijn tempo zo mooi indelen en doseren. Vanaf km 8 ging het parcours weer naar beneden en daar kon ik een nog fijner tempo lopen waardoor ik ineens wél aan een tijd ging denken. De beide dames had ik inmiddels achter mij gelaten en met een lekker tempo in de benen rende ik Nijverdal weer in. Daar stond ook weer meer publiek langs het parcours en de wedstrijdspeaker kon ik al horen. Er liep nog een toeschouwer een stukje met me mee en riep: lach en geniet en je zult tevreden finishen! De duimen gingen omhoog bij mij; ik had nog wat reserves in de benen die ik dan toch maar ging inzetten.
Voor ik het wist kwam de finish in zicht en wist ik dat ik een fijne wedstrijd had gelopen met een prima tijd van 01:06:59. Deze tijd had ik van tevoren beslist niet in gedachten!
Ik stond namelijk noodgedwongen stil sinds begin oktober vorig jaar en sinds augustus jl. heb ik het hardlopen weer serieus opgepakt. Hoewel het lopen erg wisselvallig ging de laatste weken, heeft de Diepe Hel Holterbergloop me energie gegeven en kan ik verder met m’n hardloopdoelen die ik voor mezelf gesteld heb. In februari wil ik de 10 mijl van de Midwinter Marathon in Apeldoorn volbrengen. Hoe mooi zou het zijn wanneer we daar ook met een mooie delegatie van de loopgroep aan de start verschijnen.
De Holterbergloop heeft een mooi parcours; veel natuur in een prachtige omgeving. De wedstrijd is niet zo massaal en is prima georganiseerd; alles op loopafstand voor en na de finish. Ook parkeren kan op een paar honderd meter vanaf de start.
Het was fijn om met zo’n grote groep lopers uit Beilen af te reizen naar Nijverdal. Het enige smetje was dat tijdens de halve marathon het ging regenen, daardoor hebben Henk en ik deze lopers niet kunnen zien finishen; het werd te nat en te koud.
Ik ga deze wedstrijd zeker nog een keer lopen en is goed te doen ook wanneer je niet zo vaak deelneemt aan wedstrijden.
Zoals Annet het voor de wedstrijd mooi benoemde: er konden weer een tweetal punten van ons looplijstje. We hebben de Holterberg bedwongen én we hebben gebruik gemaakt van een kleedkamer in een parkeergarage (bedenkt het maar eens).
Na de wedstrijd zijn een aantal (wedstrijd)lopers uit eten geweest. Mooi dat Annet dit initiatief heeft genomen en dat iedereen vrij was om zich hiervoor aan te melden.
Sportieve groet,
Inette de Groot
